به گزارش خبرگزاری حوزه، کتاب «جلوه های زمین شناسی در قرآن کریم» نوشته علی اصغر شعاعی به همت مؤسسه بوستان کتاب منتشر و روانه بازار شد.

خداوند متعال، به تمام علوم آگاه است و در همین راستا می توان از میان سخنان هدایت آمیز الهی به نکته ها و اشاره های علمی دست یافت که خود نشان دهنده حقانیت قرآن است.

کلمه «ارض» در قرآن کریم ۴۶۱ بار به کار رفته اما هیچ گاه به صورت جمع نیامده است. کاربرد معنایی واژه ارض، در قرآن را می‌توان به دو دسته معنای مادی و معنای معنوی تقسیم کرد: ارض در دسته اول، به معنای کره زمین و قطعات زمین است و در دسته دوم، به معنای «عالم طبیعت» در مقابل «سماء» به معنای عالم ماورای طبیعت است. با توجه به موضوع تحقیق حاضر، منظور از ارض در این پژوهش، معنای اول و دوم است.

آیات علمی قرآن را می‌توان به دو بخش تقسیم کرد: یکی، آیات هستی شناسی و طبیعت شناسی از قبیل آفرینش آسمان و زمین(سجده، آیه ۴؛ فصلت، آیه ۱۱؛ رعد، آیه ۲ و ق، آیه ۶)؛ کرویت زمین(زمر، آیه ۵)؛ دوران آفرینش زمین (فصلت، آیات ۹ و ۱۰)؛ نقصان زمین(رعد، آیه ۴۱)، حرکت زمین و خورشید(نمل، آیه ۸۸)؛ وجود مواد سنگین درون زمین(زلزال، آیه ۱ و ۲)؛ تغییر آسمان و زمین و فنای آن(ابراهیم، آیه ۴۸)؛ کوه ها (سبأ، آیه ۷ و مرسلات، آیه ۸) و دیگری، علوم زیستی، برای مثال گیاهان (طه آیه ۵۳؛ رعد آیه ۴؛ یس آیه ۸۰، ۳۳ و ۳۵؛ نمل آیه ۶۰ و انعام آیه ۹۹)؛ حیوانات(نمل، آیات ۸-۵؛ مؤمنون، آیه ۲۲؛ نمل آیه ۶۶؛ ملک، آیه ۱۹؛ نمل، آیه ۶۸؛ نمل، آیه ۹۹؛ مریم، آیه ۲۸؛ طارق، آیه ۵؛ مؤمنون، آیه ۱۴ و قیامت، ۳) است.

در این نوشتار، با توجه به حجم شایان توجه به آیات مرتبط با زمین، ضمن تبیین نظریات مفسران و دانشمندان درباره خلقت زمین، زمین های هفت گانه، اوصاف زمین(مهد، کفات، قرار، فراش، ذلول، ذات الصدع، بسط و سطح، دحو و طحو و مد)، ویژگی ها(جاذبه، حرکت و کرویت) و نیز کوه ها، میزان تطبیق آن با علم زمین شناسی نیز بررسی شده است.

ساختار کتاب:

نویسنده، این اثر را در چهارفصل خلقت زمین، اوصاف زمین، ویژگی های زمین و عوارض طبیعی زمین(کوه ها) در قرآن تألیف کرده است.

وی در فصل اول، ابتدا خلقت زمین را از منظر علم بررسی کرده و در ادامه، پس از بیان نظریات مختلف، ایات مرتبط با خلقت زمین را بیان کرده و سپس زمین های هفت گانه را مورد بررسی قرار داده است.

مؤلف این اثر، در فصل دوم، اوصاف زمین اعم از مهد، کفات، قرار، فراش، ذلول، ذات الصدع، بسط و سطح، دحو و طحو، مد، قطعات زمین متجاوز و نقصان الارض را مطرح کرده و در خصوص هر یک از این اوصاف، به مفهوم شناسی پرداخته و سپس دیدگاه های مفسران و صاحب نظران را مطرح کرده و در پایان هر یک را بررسی و نقد کرده است.

در فصل سوم این اثر، ویژگی های زمین اعم از جاذبه زمین، حرکت زمین و کرویت زمین از منظر قرآن کریم بیان شده است.

نویسنده در فصل پایانی عوارض طبیعی زمین(کوه ها) در قرآن را تبیین و آیات مرتبط و غیرمرتبط با پدیده زمین شناسی راد بررسی کرده و در پایان این اثر، نتیجه گیری و پیشنهادها آمده است.